Na pewno słyszałeś już o stylach przywiązania. Styl bezpieczny, lękowy, unikający. W dzisiejszym filmie opowiem w bardzo treściwy sposób, czym są te style, jak wpływają na Twoje relacje z kobietami i dlaczego świadomość oraz identyfikacja ich pomoże Ci lepiej zrozumieć siebie oraz kobiety, które poznajesz. Zapraszam do oglądania.
Style przywiązania to fundamentalne wzorce zachowań, emocji i oczekiwań wobec innych ludzi, które kształtują się we wczesnym dzieciństwie i wpływają na nasze relacje przez całe życie. Te wzorce powstają na podstawie interakcji z głównymi opiekunami i determinują sposób, w jaki tworzymy i utrzymujemy bliskie więzi.
Teoria mówi, że jeśli dziecko wie, że może liczyć na swoich rodziców lub opiekunów, to rzadziej się boi. To, czego dziecko nauczy się o relacjach w pierwszych latach życia, zostaje z nim na długo – często do końca życia.
Innymi słowy: jeśli jako małe dziecko czułeś się bezpiecznie z rodzicami, prawdopodobnie będziesz ufał ludziom również jako dorosły. Jeśli rodzice byli nieprzewidywalni lub niedostępni, może to wpłynąć na to, jak będziesz budować relacje w przyszłości.
Wymieńmy sobie cztery główne style przywiązania oraz ich krótką charakterystykę.
To najzdrowszy i najbardziej stabilny styl. W literaturze podaje się, że ma go około 56-66% dorosłych. Ja bym się z tym nie zgodził, ale do tego przejdziemy niebawem. Osoby z tym stylem:
– Czują się komfortowo w bliskości z innymi
– Swobodnie wyrażają swoje potrzeby i emocje
– Potrafią zaznaczać granice i kontrolować emocje
– Budują trwałe, zdrowe relacje
– Nie boją się bliskości
– Mają wysokie poczucie własnej wartości
Charakteryzuje około 19% dorosłych. Osoby z tym stylem:
– Pragną bliskości
– Przeraża ich wizja odrzucenia przez partnera
– Potrzebują ciągłych zapewnień o miłości czy zainteresowaniu
– Żyją w ciągłym lęku przed odrzuceniem
– Mają obniżoną samoocenę i trudności w wyrażaniu uczuć
– Wolą tkwić w toksycznej relacji niż zostać same
Obejmuje około 20% dorosłych. Osoby z tym stylem:
– Doświadczają strachu przed bliskością i zaangażowaniem
– Cenią niezależność i autonomię ponad wszystko
– Unikają bliskości emocjonalnej i fizycznej
– Mają problemy z zaufaniem innym
– Są powściągliwe w okazywaniu uczuć ze strachu przed odrzuceniem
– Mogą wykazywać skłonności do kontrolowania partnera
To najrzadszy i najtrudniejszy styl przywiązania. Osoby z tym stylem:
– Doświadczyły w dzieciństwie traumy lub zaniedbania
– Mają trudności z zaufaniem i budowaniem zdrowych relacji
– Doświadczają problemów z regulowaniem emocji
– Przejawiają sprzeczne uczucia wobec bliskich osób
– Pragną bliskości, ale jednocześnie się jej boją
Ostatni styl to czysty hardkor, bo jest połączeniem unikowego i lękowego, więc trochę sobie samemu przeczy i faktycznie najmniej osób przejawia te zachowania. Z Jednej strony potrzebuje zainteresowania, a a gdy go otrzymuje, to zaczyna się dystansować. Ja osobiście tylko kilka razy miałem styczność z osobą o takim stylu, więc w tym materiale nie będziemy o tym mówić, bo jest to po prostu rzadkie, chociaż wielu facetów uzna, że kobiety właśnie najczęściej przejawiają ten styl. Ja się z tym nie zgodzę.
Co te style nam mówią? Ano to, że determinują nasze zachowania i reakcje, jakie będziemy przejawiać wobec innych ludzi i naszych partnerów. Oczywiście te style mogą się trochę ze sobą mieszać – nie ma sytuacji zero-jedynkowych, więc nie czepiajcie się, że macie lub mieliście inaczej.
Żeby lepiej zrozumieć, czym są te style, stwórzmy hipotetyczne sytuacje:
Facet przejawia lękowy styl przywiązania w relacji. Jest więc osobą nacierającą – przez niskie poczucie wartości i lęk przed odrzuceniem będzie wciąż potrzebował oznak zainteresowania od strony kobiety. Jeśli nie odpisze mu przez kilka godzin, będzie interpretował to od razu jako oznakę odrzucenia. A to sprawi, że zacznie się frustrować i tworzyć problem z powodu braku kontaktu, braku miłości, zainteresowania, czy czegokolwiek innego.
Przypuśćmy teraz, że dziewczyna, z którą się spotyka, ma unikający styl przywiązania. Oznacza to, że próby naciskania na nią, wywierania presji, wylewanie na nią swoich uczuć będzie ją odpychać. Osoby z lękowym stylem nie są tymi, którzy nacierają, ale tymi, którzy biorą rzeczy „do środka”. To znaczy, że słysząc, że robią coś źle, będą brały to do siebie i sądziły, że są niewystarczające, że robią coś źle.
Nie trzeba być geniuszem, żeby domyślić się, że połączenie lękowego z unikającym jest najgorsze, ponieważ lękowy potrzebuje nadmiernego zainteresowania i deklaracji, a unikający wręcz przeciwnie – ma trudności w okazywaniu uczuć i dystansuje się, gdy ktoś wywiera na niego presję.
Z mojego doświadczenia z facetami mogę stwierdzić, że większość gości ma właśnie lękowy styl, a kobiety unikający. To bardzo zazębiałoby się z moją teorią bycia Nagrodą i bycia potrzebującym z poradnika „Zdobyć kobietę”. Jeśli dajemy do relacji o wiele więcej, powiedzmy angażujemy się w relację na 70%, to kobieta najczęściej zaczyna się dystansować, bo mężczyzna taki daje za dużo, więc stawia się w pozycji potrzebującego. Ona staje się automatycznie nagrodą, a w tej ramie relacji kobiety najczęściej tracą zainteresowanie mężczyzną. W zdrowej relacji, w tym wypadku w bezpiecznym stylu przywiązania, obie strony dają po tyle samo, bo wiedzą, że mogą sobie ufać i czują się ze sobą komfortowo.
Weźmy kolejną sytuację. Przypuśćmy, że wy macie bezpieczny styl przywiązania, a kobieta ma lękowy. Spotykacie się jakiś czas, ufasz jej jak i sobie, i wszystko jest w porządku. Ty chcesz wyjść ze znajomymi na piwko, ale Twoja partnerka zaczyna wam zarzucać, że nie zależy wam na niej, bo wolicie spędzać czas z kolegami niż z nią. Musicie ją ciągle zapewniać, że to zwykły wypad ze znajomymi i do końca nawet nie rozumiecie, dlaczego macie się z tego tłumaczyć, bo dla was to naturalne, że macie również swoich znajomych. Kobieta w tym układzie nie jest szalona i toksyczna, tylko ma lękowy styl przywiązania, w którym nie czuje się bezpiecznie i boi się odrzucenia, więc wszystko zaczyna tak interpretować.
Mówię o tym wszystkim głównie dlatego, że to, jaki styl przywiązania mamy, bierze się z dzieciństwa i naszych relacji z rodzicami lub opiekunami, a nasze reakcje nie są do końca naszą winą. Style przywiązania znacząco wpływają na sposób funkcjonowania w dorosłych relacjach. Kształtują one nasze przekonania o sobie (np. „Czy jestem godny zainteresowania?”) i o innych („Czy mogę na innych polegać w trudnych chwilach?”).
Uważam, że w Polsce, w której w rodzinach jest bądź było mnóstwo patologii przez brak świadomości prawidłowego wychowania, 56% bezpiecznego stylu przywiązania to gruba przesada. Powiedziałbym, że większość z nas ma albo lękowy, albo unikający, z przewagą mężczyzn w lękowym, a kobiet w unikającym.
Dobra wiadomość jest taka, że style przywiązania można zmienić. Nie jesteś skazany na jeden styl przez całe życie.
Ważne wydarzenia, dobre relacje z innymi ludźmi czy zmiana otoczenia mogą sprawić, że zaczniesz inaczej podchodzić do związków. Na przykład, jeśli miałeś trudne dzieciństwo, ale później spotkasz osobę, która da ci poczucie bezpieczeństwa, możesz nauczyć się bardziej ufać ludziom.
Ale uwaga – taka zmiana nie jest łatwa. Trzeba nad sobą pracować, być cierpliwym i świadomie starać się zmieniać swoje zachowania. To proces, który wymaga czasu.
Tu również nie trzeba być geniuszem, by domyślić się, że oglądanie redpillowych treści bez żadnej refleksji będzie stawiało kobiety jako wroga, któremu nie można nigdy ufać i trzeba być ostrożnym do granic możliwości. To natomiast będzie wpływało na sposób, w jaki będziecie się zachowywać wobec nich. Nie twierdzę, że macie od razu bezgranicznie ufać każdej nowej kobiecie, ale należy zrozumieć, że treści te będą tylko wzmacniały problem w dążeniu do osiągnięcia bezpiecznego stylu.
Ja sam osobiście do 30. roku życia przejawiałem typowy unikający styl i ciężko mi było okazać innym bliskość, przez co zachowywałem się jak ostatni dupek, ale po latach z tego wychodzę i moja relacja nigdy nie była lepsza niż teraz. Żeby jednak to osiągnąć, musicie poznać partnerkę, która również chce nad sobą pracować i oboje chcecie jednego celu – dążyć do jak najlepszego współżycia ze sobą, z jak najmniejszą ilością niepotrzebnych dram tworzonych na naszych domysłach.
Materiał ten jest bardzo krótki. Na ten temat są książki, więc ugryzłem temat w powierzchowny sposób. Zachęcam do większego eksplorowania tego tematu, żeby lepiej zrozumieć zarówno siebie, jak i kobiety. Odnajdźcie się w tym, jaki styl przywiązania macie, w jakim stylu mogły być wasze poprzednie partnerki i wykonajcie sobie autorefleksję, dlaczego coś mogło nie wyjść, bazując na stylach przywiązania lub na moim poradniku „Zdobyć kobietę”. Znajomość zasad bycia nagrodą bądź bycie potrzebującym pokaże wam jak powinniście reagować na zachowania kobiety, żeby relacja szła w dobrym kierunku. Bo jeśli wasza dziewczyna przejawia np. styl unikowy, to musicie wiedzieć jak zachowywać się, żeby jej nie odrzucić bezrefleksyjnym zachowaniem.
Polecam również mój ostatni poradnik „Łobuz”, w którym dowiecie się o metodach i technikach tworzenia chemii z kobietami oraz sposobach uwodzenia, by te związki zaczęły się w ogóle tworzyć.
